Haq rizosin tilab hijob tutgan qizlar Halqning emas holiq lutfin kutgan qizlar Haq ishqida nozin ichga yutgan qizlar Pok qalbingiz chin ilohi hislar tuysin O’rangan oy yuzingizni Alloh suysin
Yod nazardan qochib parda tutib yuzga Ibrat bo’lib behayoyu qora yuzga Endi hatto tosh otsalar tegmas sizga Sizga zulim istaganlar o’zin tiysin O’rangan oy yuzingizni Alloh suysin
Bu ne fayzu karomatki misirlarga boy Misli bulut orasida kulganday oy Oy hayoga burkanibdi oyday chiroy Kiyim kiygan yalong’ochlar rashqa kuysin O’rangan oy yuzingiz Alloh suysin
Oriyatli oy yuzlarnni to’sgan parda Bir chiroyda tovlanib ming chiroyda Yomon ko’zdan asrasin Alloh har joyda Betafiqlar mayli nima desa desin O’rangan oy yuzingizni Alloh suysin
Fuxofaza etib o’zini yod nazardan Besh maxramni qutqardingiz axlilardan Haq lutfiya sazovarsiz saharlardan Ochiq sochiq yurganlar ham esin yeg’sin O’rangan oy yuzingizni Alloh suysin
Dunyo sinov haq yo’lida sobit qoling Hatarlardan eson omon o’tib oling Jannat uzra bunda payondozlar soling Alloh o’zi sizga chin baxtan ato qilsin O’rangan oy yuzingizni Alloh suysin
Меърожга «марҳаба» деб кўтарилган, Йиғлаган Мусони овутиб кетган, Ийсони энг яқин биродар тутган Сиз сўнгги расулсиз, ё Росулаллоҳ, Ҳам Аллоҳга қулсиз, ё Росулаллоҳ.
Ҳалилуллоҳ бўлмиш Иброҳимга ҳам Саловат айтишга ундаган одам, «Намоз - кўзим нури» деган сўнгги дам Сиз сўнгги расулсиз, ё Росулаллоҳ, Ҳам Аллоҳга қулсиз, ё Росулаллоҳ.
Оғир йўлларда ҳам босиб минг тикан Ҳар лаҳза умматнинг қайғусин еган, Сўнгги лаҳзада ҳам «Умматим» деган Сиз сўнгги расулсиз, ё Росулаллоҳ, Ҳам Аллоҳга қулсиз, ё Росулаллоҳ.
ILM Kimdir ilm o‘xshar dedi shul quyoshga, G’arbdan chiqib Sharqqa botar qara, Quyosh. Ilm sharqdan bo‘y taratib qochdi g‘arbga, Ul ilmni ortga qaytar, ey vatandosh!
Ilm ketdi mo‘minlarni zor yig‘latib, Ma’no qolmay, mavridi yo‘q xitoblarda. Farzlar qolib sunnatlarni taxlil etib, Abo Muslim jangi qoldi kitoblarda!
Namozlarning rakatlari xususida Tortishuvlar paydo bo‘ldi necha-necha. Oxir borib madrasada o‘qiguvchi Ko‘rgan ilmi bo‘ldi o‘sha "ming bir kecha".
Fasod to‘la to‘qilgan ne rivoyatlar Odamlarning e’tiqodin harob etmish. Ilmsiz xalq eshoni-yu, piri uchun Nazr qilib, shirk yo‘llarni tutib ketmish.
Taraqqiyot, dunyo qolib, telbalarcha Darvesh holin o‘zlariga qilib kasb-kor. Mana shuni odamlarga islom debon Ko‘rsatganlar oramizda to hanuz bor.
Tog‘-u toshlar bizning hayot, deganlarning Avlodlari qanday qilib ustun bo‘lsin?! Haqqiy islom bayrog‘ini qo‘lda tutgan G’arbliklarga omad kulmay, kimga kulsin?!
Taraqqiyot deganini dorga osgan Olomonning kuni bir kun kelib bitmish, Axir, qara, o‘n yettinchi asr uzra Esgan shamol qaysi yurtni tashlab ketmish,
O’zdan chiqar sadaqalar unut bo‘lib, Xo‘p berilgan o‘zga tutgan ikromlarga Yonidagi mushrik qolib, mo‘minlarning Mustahabi muhim bo‘lmish imomlarga.
Na dunyoviy ishlarida bor ijobat, Na Allohdan nusrat kelar bu ummatga. Chunki uning asl holi faqatgina Ilm bilan yetar haqqiy kamolotga.
G’arb dinidan yuz o‘girdi, rivojlandi, Chunki uning dini asli edi botil. Bugun sharqning holatiga eng aybdor O’z dinini tushunmagan omi johil.
Mo‘min dini haqdir, Alloh kalomi haq, Usiz sharqning ahvoli xor, tuban erur. Taraqqiyot osmoniga bizni faqat Bizni tashlab ketgan ilm eltib berur.
Shuning uchun farzandlarga ilm berib, Olimlarni chiqaraylik o‘lkamizdan. Shundagina insha Alloh katta yukni Tashlagaymiz gunoh bosgan yelkamizdan.
Farrosh Poytaxtning Chorsusi yuz yilga yaqin, Ezilib kun ko’rar gunohga botib. Birdan zamin uzra chaqdiku chaqin, Kallakesarlar ham jim qoldi qotib. Bir masjid eshigi asta g’ichirlar, Gunohkor mahalla qalbida orzu. Hatto qimorbozin tili pichirlar, “Ha, mana Payg’ambar me’rosxo’ri shu!” Bu qabih qabila o’xshardi kuzga, To’kilgan barglarga aralash xidi. Buzilgan muhitning holati bizga, Makkaning avvalin eslatar edi. Qavm nigoh tashlab atrofga teran, Qandaydir yoqimli bir hisni tuydi. Farrosh qo’lidagi supurgi bilan, To’kilgan barglarni bir chetga uydi. Yoqib yubormayin xidsiz barglarni, Asta qopchasiga yig’a boshladi. Bahor o’rtasida to’kilganlarni, Avaylab ustida ko’zin yoshladi. “Sizlarda ayb yo’q”, ko’z yoshin tindi, Ammo qalbidagi alam hapqirdi. “O’rningizda qolgan barglarni endi, Asramoq burchimdir”, debon hayqirdi. Shu kundan boshlaboq parvarish doim, Egilgan novdalar qaddini oldi. Makkaning ahvolin eslatgan qavm, Madina ahliga aylandi qoldi. Farroshning nidosi qavmni uyg’otib, Tanish notanishni aylagandi rom. Bir kunda aroqxo’r shishasin otib, Qimorboz sajdaga yiqildi tamom. Jaholat muzlari tinmay yanchilar, Olov berkingan bu rangsiz uchqunda. Tamom faxshlarga botgan ko’chalar, Mastura qizlarga to’lmish uch kunda. So’nggi bor beshikda yig’lagan yigit, Bir chetga o’tibon ko’zin yoshladi. Qulf tushgan joyidan zanglagan masjid, Ustidan g’uborin yechib tashladi. Bir inson chiqarkan vazmin minbarga, Hotirjam, biz endi mo’minmiz, dedi. Har Juma bul dargohmusulmonlarga, Asri saodatni eslatar edi. Farroshlik kasbining mohir vakili, Bog’bonlar hadisin olgan bul notiq. Shundayin hutbalar qila oldiki, Topish amri mahol undanda ortiq. Besh yilga cho’zilgan asri saodat, Katta undov bilan topmish nihoya. Bu muddat ichida deyarli poytaxt, Ayni shu maskanda topmish hidoya. So’ng farrosh qaygadir yo’l olmish kezi, Uning qaytmoqligi kattakon mavhum. Har bir daraxt endi o’zini o’zi, Bog’bonsiz parvarish qilmoqqa mahkum.
Ko’ksingizni to’ldirmasin malomatlar, Bu dunyodan chiqib oling salomatlar, Ko’paymoqda soat sayin tezlik ila, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Turlik-tuman dunyo qarash tuzilmishlar, Shariatning rishtalari uzilmishdir, Pora ila hadya farqi buzilmishdir, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Ayol zoti bu o’lkaning sovchilari, Odam ovlab kun kechirar ovchilari, Kaboirga qo’l uradi Xojilari, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Ba’zan ko’ngil dod soladi sadosizdir, Dil faryodi beun chiqar nidosizdir, Namozxoni benamozdan hayosizdir, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Saylgohga yosh ko’ngillar moil gohi, Markazlarin bezamishdir saylgohi, Saylgohi faxshlarga maylgohi, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Gunohlarga eltuvchi yo’l niqob erur, Bid’atlari nomlari zo’r savob erur, Oq soqolli mo’ysafidlar noyob erur, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Qindan chiqish bilmas olmos shamshirlari, Gunohlari oshkor bo’lib kam sirlari, Raqsga tushib ket o’ynatar kampirlari, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. To’ylarida qiz juvonin ko’ring holin, Faxsh tuyg’ular egallamish bor hayolin, Yarmidan ham ko’proq ochib gul ayolin, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Gashtaklarin tashkil etmish ming handalar, Onasining o’g’ilchasi arzandalar, To’ylar to’yida qorilarmas sozandalar, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Kiyim yechmish Yunusobod-u Beshyog’ochlar, Uyatdan yuz o’girib olmish Qayrag’ochlar, Hijobliga kulib qara yalang’ochlar, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Etikdo’zga qalam tutib, oshpazga gul, Olimining hamyoni ne bilmagay pul, Yarim vatan erkagi bor yarimta tul, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Farosati topilmaydi magizchalik, Hanjari yoq hech bo’lmasa bigizchalik, Rashq neligin bilmas hatto to’ng’izchalik, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Erta tongdan el ishi yoq azon bilan, Kunlarini uchirgaydir to’zon bilan, Imomlari kun kechirar ehson bilan, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Dunyo yig’ish mo’minlarga hamroh bo’ldi, Faqat kufr-shirkiy ishlar gunoh bo’ldi, Uch qavatli uy qurish ham muboh bo’ldi, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Davo qilib din ishini ostilarin, So’ng yuzaga chiqarib dil ustilarin, Ishlatishar Fir’avnning ustalarin, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Uylariga kirsangiz gar yig’lagaysiz, To’shaklarda halovatsiz uxlagaysiz, Kofirlarning hayotini yoqlagaysiz, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Mo’min debon peshonasin o’polmaysiz, Ayblarini oy bilan ham yopolmaysiz, Namozidan boshqa amal topolmaysiz, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. So’fiylarga yetti yot din haqiqati, Hamon baliq ustida der yerning qati, Sarqit erur topgan tutgan taqriqati, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Musulmon ko’p islomini bilmaydigan, Va albatta islom dardin qilmaydigan, Haq aytilsa ming bor, bir bor kelmaydigan, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Unitiblar oxiratning sarmoyasin, Ariqlarga oqizmishdir haq g’oyasin, Er yigitlar sotib yashar ham soyasin, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Siyosatlar yol’gonchilik sharhi yoqdir, Diyonatning vazni yengil narhi yoqdir, Mirshablarin o’g’rilardan farqi yoqdir, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Sinib barbod etilgan din o’choqlari, Yot quchoqni qarshi olar quchoqlari, “Bismillah” deb aroq sotar olchoqlari, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Qir-adirda ibodatga saharlidir, Poytaxtlarda bir zumdayoq shaxarlidir, Savdolarda ilondan ham zaharlidir, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Dilni tirnar Buxoroning zorilari, Ta’sir etmay qo’ygan hadis dorilari, Naqshband deb kun kechirar qorilari, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Ko’ring peshvo bir dargohga yig’ilarlar, Dunyo deya tinmay pulni sog’inarlar, Zangi ota Xoliq debon sig’inarlar, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Ilmlisi tamom sohta yo’li kengdir, O’ng tomoni kamyob ammo so’li kengdir, Pora olish havo olish ila tengdir, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Ilm istamas dargohlarda toliblari, Pora bilan go’lib bo’lgan g’olimlari, Xudo nima bilmay yashar tabiblari, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Harom qonni peshonaga surkatilmish, Faxsh yo’llari maktabdayoq ko’rsatilmish, Odam aldash darslik qilib o’rgatilmish, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Topgan tutgan rohatlari bir oniydir, Mangulikka singib ketar dil foniydir, Payg’ambarga ergashganlar “faloniy”dir, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Din o’qigan uzlatlarda yurmoq istar, Faqatgina o’z ahlini ko’rmoq istar, Hadis bilgan yer ostiga kirmoq istar, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Dunyo mushtoq o’tmishdagi rijollarga, Javobini topa olgan savollarga, Butun dunyo to’lib bo’ldi dajjollarga, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Odam borki kasb-hunarda ayyor bo’ldi, Gunoh desa haqdan kechar sayyor bo’ldi, Iso ibn Maryam kelsa tayyor bo’ldi, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Ertayu-kech bulbullarga otib handa, Qarg’alarning kuni tug’di bul chamanda, Yajujsifat qavm ilg’or bo’ldi fanda, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Qanotidan ayri elning toirlari, O’lib bo’lgan ma’rifatga doirlari, Foxishadan o’tar xalqning shoirlari, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Mo’min bo’lib uxlar tongda sharob otar, Namoz vaqti g’usl vojib holda yotar, Bir kun masjid qurar keyin “Sarbast” sotar, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Olim degan da’vo ila yurishadi, Minbarlarda savlat to’kib turishadi, Ammo taqvo desa yuzlar burishadi, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Atrofini qurshab turli xil bejaklar, Bahor kelmay yulinmishdir gul chechaklar, Qiz chiqishi noyob erur kelinchaklar, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Oh, dil mayib qattiq erur sinovlari, Qorni ko’mir aylab bo’lgan qalovlari, Maslahatga muhtoj emas kuyovlari, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Ko’ring mo’min degani ne holidalar, Uyat bilmay qotib ketdi ne diydalar, Xojalarin tug’ar bo’ldi volidalar, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Mardlik degan tuyg’u qochmish erkaklardan, Oppoq paxta qattiq erur tirgakladan, Or so’zini tinglab faqat ertaklardan, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Yig’lashlikdan na foydadir o’pka to’lib, Uzlatlarni eng oxirgi chora bilib, Qochdik endi bu dunyodan to’p-to’p bo’lib, Har qadamda qiyomatdan alomatlar. Robbim! Iymon nurlariga to’lib olaylik! Madad bergin endi odam bo’lib olaylik! Alloh! Alloh! Omon-eson o’lib olaylik! Har qadamda qiyomatdan alomatlar...
Ayo do’stlar, bu dunyoga umr tikmakdan Afzal erur jannat uchun chekmaklik alam. Payg’ambarim bejiz, bekor aytmagan ekan: «Komil mo’min gunoh qilmas tushlarida ham!»
Bu hisni biz nechun qalbdan tuyolmayapmiz? Rasululloh degan so’zni suyolmayapmiz, Biz hattoki o’ngimizda uyalmayapmiz, Komil mo’min gunoh qilmas tushlarida ham!
Ushbu hadis amal istar, kelsa agar duch, Uni tinmay so’zlamaklik bir havoi puch, Uxlashidan oldin xayru, sahovatga o’ch Komil mo’min gunoh qilmas tushlarida ham!
Sahobalar hayotiga ko’zlar yoshlagan, Ular xulqi ko’ngillarni behol g’ashlagan, Hiyonatni lug’atidan olib tashlagan Komil mo’min gunoh qilmas tushlarida ham!
Komilikka qachon etib borgaydirmiz, oh, Hayotimiz asosidir qilmaklik gunoh, Tushimizga qachon kirgay ul Rasululloh, Komil mo’min gunoh qilmas tushlarida ham!
Bizga najot bergin, Robbim, ko’nglimiz g’arib, Xo’p charchadik hotirjamlik, soflik axtarib. Biz ham bir kun uyqularda faxshni itarib, Odam kabi tush ko’raylik, ko’krak ko’tarib... Komil mo’min gunoh qilmas tushlarida ham!
